Rezerwaty to wydzielone obszary o szczególnych wartościach przyrodniczych, zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym. Ogranicza się tam gospodarkę leśną. Spośród 1441 rezerwatów, które mamy obecnie w Polsce, 671 to rezerwaty leśne o łącznej powierzchni ponad 61 tys. ha. Rezerwaty stanowią 1,6 proc. powierzchni lasów zarządzanych przez LP.

Rezerwat Kanigóra
Utworzony został 20.03.1958 r., powierzchnia rezerwatu wynosi 5,40 ha, znajduje się on na terenie Leśnictwa Bystrzyca. Przedmiotem ochrony w rezerwacie jest fragment dobrze zachowanego wielogatunkowego lasu łęgowego o cechach zespołu naturalnego, charakterystycznego dla Doliny rzeki Odry. Nazwa „Kanigóra" wywodzi się od nazwy uroczyska, odległego od rezerwatu o ok. 2 km, charakteryzującego się piaszczystym wzgórzem. Na pagórku tym porośniętym zespołem sosen stwierdzono liczne gniazdowanie kani rudej (Milvus milvus L.), od której wywodzi się nazwa uroczyska i rezerwatu. Rezerwat utworzono w celu zachowania, ze  względów naukowych i dydaktycznych, fragmentu lasu dębowo-grabowego o charakterze pierwotnym, z domieszką lipy i olszy. Kompleks lasów łęgowych, w którym znajduje się rezerwat „Kanigóra" stanowi naturalne siedlisko dla wielu głównych gatunków drzew takich jak : dąb szypułkowy, grab zwyczajny, jesion wyniosły, lipa drobnolistna, wiąz szypułkowy, klony jawor i zwyczajny. Różnowiekowy drzewostan w rezerwacie budują głównie: lipa drobnolistna, grab zwyczajny, dąb szypułkowy i sporadycznie wiąz pospolity. Domieszkę stanowią olsza czarna – w miejscach wilgotniejszych oraz klon polny – w miejscach prześwietlonych. Na obszarze rezerwatu stwierdzono występowanie 134 gatunków roślin, w tym chronionych takich jak: konwalia majowa, kalina koralowa, śnieżyczka przebiśnieg. Szczególne zagrożenie dla flory rezerwatu wykazuje niecierpek drobnokwiatowy, gatunek ekspansywny, skutecznie wypierający rodzimego niecierpka pospolitego.

Rezerwat Zwierzyniec
Utworzony został 16.01.1958 r., powierzchnia rezerwatu wynosi 8,55 ha, znajduje się on na terenie Leśnictwa Oława wzdłuż rzeki Odry na wschód od miasta Oława. „Zwierzyniec" jest rezerwatem leśnym, a jego nazwa wywodzi się od nazwy osady myśliwskiej i rybackiej, zlokalizowanej na półwyspie otoczonym zakolem rzeki Odry, dziś dzielnicy Oławy. Tradycją nazwa nawiązuje do minionych czasów, kiedy to lasy Ryczyńskie, obfitujące w zaciszne i zasobne łąki śródleśne były jedną z największych ostoi zwierzyny łownej na Dolnym Śląsku. Lasy te były określane mianem „Tieregarten" – zwierzyniec. Rezerwat został utworzony  w celu zachowania ze względów dydaktycznych i naukowych lasu o charakterze naturalnym z udziałem dębu oraz domieszką innych gatunków liściastych, porastających teren zalewiskowy rzeki Odry. Rezerwat „Zwierzyniec" chroni fragment naturalnego lasu na siedlisku łęgowym. Cechą drzewostanu tego rezerwatu jest udział różnych gatunków drzew, o dużym zróżnicowaniu wiekowym i warstwowym. Gatunkiem dominującym na całej powierzchni rezerwatu jest dąb szypułkowy, budujący najwyższą warstwę drzewostanu. Nie mniejszy udział posiadają: lipa drobnolistna, jesion wyniosły i klon jawor. W domieszce występują: wiąz pospolity, wiąz szypułkowy, klon polny, grab zwyczajny. Na obszarze rezerwatu stwierdzono występowanie wielu gatunków roślin, w tym chronionych takich jak: konwalia majowa, kalina koralowa, śnieżyczka przebiśnieg, kopytnik pospolity. W rezerwacie tym występuje bogata fauna bezkręgowców zwłaszcza chrząszczy z rodzaju biegaczowatych. Szczególne zagrożenie dla flory rezerwatu wykazuje niecierpek drobnokwiatowy, gatunek ekspansywny, skutecznie wypierający rodzimego niecierpka pospolitego. Pewne zagrożenie stanowi również ruch turystyczny.

Rezerwat Łacha Jelcz
Utworzony został 24.04.1954 r., powierzchnia rezerwatu wynosi 59,68 ha, znajduje się on na terenie Leśnictwa Jelcz, w jego skład wchodzi obszar zalewiska w obrębie dawnego koryta Odry. Rezerwat „Łacha Jelcz" jest rezerwatem florystycznym, utworzonym w celu ochrony jednego gatunku – kotewki orzecha wodnego (Trapa natans) objętego ochroną ścisłą. Obszar rezerwatu jest podmokły, w części porośnięty starodrzewem grądowym. Rozpościera się on na piaszczystej mieliźnie po prawej stronie Odry i obejmuje fragment starorzecza Odry wraz z otaczającym go terenem porośniętym lasem łęgowym i roślinnością o charakterze bagiennym. Całkowita powierzchnia akwenu wynosi 14,60 ha. Dzisiejszy rezerwat leży w dawnym korycie Odry, w którym w zależności od pory roku następują zmiany poziomu wody. Zagrożenie dla rezerwatu stanowią zanieczyszczenia chemiczne wód powierzchniowych, zarastające starorzecza oraz presja turystyczna.

Rezerwat Grodzisko Ryczyńskie
Utworzony został 20.03.1958 r., powierzchnia rezerwatu wynosi 1,82 ha, znajduje się on na terenie Leśnictwa Bystrzyca. Rezerwat został utworzony w celu zachowania ze względów dydaktycznych i kulturowych kilkusetletniego drzewostanu dębowego, z domieszką innych gatunków iglastych i liściastych rosnącego na terenie prehistorycznego grodziska. Pozostałości po wczesnośredniowiecznym ryczyńskim zespole osadniczym składają się z dwóch grodzisk: dużego pierścieniowatego i małego stożkowatego; śladów 3 osad przygrodowych i cmentarzyska, które położone są w kompleksie lasów nadodrzańskich nazywanych Puszczą Bystrzycką. Duże grodzisko ma kształt owalny, z przeciętną wysokością wałów ok 5m, szerokością u szczytu ok 12m i szerokością podstawy 36-42 m. Cały obszar porośnięty jest gęstym lasem mieszanym. W odległości 95 m na południowy zachód od dużego grodziska, w kierunku Odry, znajduje się mały gródek stożkowaty, tzw. Mały Ryczyn, otoczony głęboką fosą. W wyniku przeprowadzonych prac archeologicznych ustalono, że duże grodzisko pierścieniowate jest pozostałością wielkiego założenia obronnego, które pełniło funkcje słowiańskiej twierdzy w okresie umacniania się państwa polskiego. W X w. Ryczyn był grodem strażniczym i granicznym, usytuowanym w pobliżu zbiegu granic plemion Ślężan i Opolan oraz przebiegających tędy szlaków wodnych i lądowych. Ryczyn był grodem kasztelańskim, któremu podlegały liczne wsie i grody. Źródła archeologiczne wskazują, iż zamieszkująca grodzisko ludność w czasie pokoju zajmowała się  rzemiosłami takimi jak: rolnictwo, hodowla, myślistwo, wyrób broni, obróbka kamienia, kości i rogu, tkactwo, szycie odzieży. W sąsiedztwie rezerwatu znajduje się wiata oraz miejsce przygotowane do rozpalenia ogniska.

Na terenie wszystkich rezerwatów umieszczono w 2011 roku nowe tablice edukacyjne, które pozwalają poznać historię danego miejsca i pogłębić swoją wiedzę na temat znaczenia przyrodniczego i ekologicznego danego obszaru.
Nadleśnictwo dla celów turystyczno-edukacyjnych utrzymuje również:
osiem miejsc postoju pojazdów wyposażonych w tablice informacyjne dotyczące zachowania się w lesie, ławo-stoły lub drewniane wiaty oraz kosze na śmieci.